RAMAZAN VURAL, HAKAN YAMAN
Düzce Tıp Fakültesi Dergisi - 2016;18(3):99-101
İş güvenliği ve işçi sağlığı, kişinin işe başlayabilmesi için gerekli olan işe giriş raporu almak üzere hekime başvurması ile başlar. Hekim kişinin bedenen ve ruhen çalışmak istediği işe uygun olup olmadığını değerlendirir. Değerlendirmeyi tam ve doğru yapabilmek için kişinin sağlığının yanı sıra iş ve iş yeri ortamına ait bilgi ve veriler de gerekir. Her iki unsuru birlikte değerlendirebilecek en uygun kurum “İşyeri Hekimliği” kurumudur . Yasa ve yönetmeliklerle bu görev açık bir şekilde tanımlanmış ve işyeri hekimlerine verilmiştir. Ancak uygulamada işleri mevzuata göre yapabilecek sayıda iş yeri hekiminin bulunmaması başta olmak üzere bir takım başka nedenlerle yasayla iş ve işçi sayılarına göre basamaklı bir geçiş süreci ön görülmüştür. Bu da yeterli olmayınca değiştirilen kanun maddesine, raporların 10’dan az çalışanı bulunan ve az tehlikeli işyerleri için kamu hizmet sunucuları veya aile hekimlerinden de alınabileceği ifadesi eklenmiştir. Bu değişiklik birinci basamak oluşu nedeniyle en çok Aile Sağlığı Merkez(ASM)lerin deki aile hekimleri ile hastanelerdeki aile hekimliği uzmanlarını etkilemiştir. Aile hekimlerinin bir kısmı bu işi kendi işleri olarak görmemekte, bir kısmı yasa ve yönetmeliklerin taraflarca farklı yorumlanmalarından kaynaklanabilecek sorunlar nedeniyle hukuki ve cezai bir durumla karşılaşmaktan ciddi endişe duymaktadırlar. Bir kısmı da bu konuda kendilerini yetkin hissetmemektedir. Bütün bu sıkıntıların yanına iş yüklerinin çok artmış olmasından kaynaklanan yakınmaları da eklemek gerekir. İşe giriş raporlarının aile hekimlerince de verilebilecek olması, aile hekimliğinin konusu haline gelmiştir. Bu çalışmada konu ile ilgili mevzuat ve yönetmelikler ile literatür taranmıştır. Literatürde konu ile ilgili yayına rastlanılmamıştır. Çalışma ile işe giriş raporu verme durumundaki aile hekimlerinin sorunları üzerinde durularak onlara faydalı olabilecek önerileri ortaya konulmaktadır.
