ÖZLEM KANDEMIR, SİBEL ATIS, GÜLDEN ERSÖZ, KAHRAMAN ŞAHİN
İnfeksiyon Dergisi - 2009;23(4):173-178
Bu çalışmada tüberkülozlu hastalarda tedavi öncesi ve tedavi sırasında sitokin profillerini değerlendirmek ve hastalığın klinik tablosu ile sitokin düzeylerinin ilişkisini araştırmak amaçlanmıştır. Çalışmaya 22 aktif tüberküloz hastası ile 30 PPD pozitif sağlıklı kontrol birey alındı. Serum sitokin düzeyleri (IL1-β, IL-2, IL-4, IL-6, IL-8, IL-12 ve IFN-γ) anti-tüberküloz tedavi öncesi ve tedavinin 2. ayında ELISA yöntemi ile ölçüldü. Ayrıca yayma pozitifliği, hastalığın yaygınlık derecesi ve hastalığın klinik durumunun (yeni olgu, relaps veya dirençli olgu) bu sitokin düzeylerine etkisi araştırıldı. Hastaların dokuzu hafif, altısı orta ve yedisi yaygın akciğer tutulumu gösteriyordu. Bu hastaların 17‘si yeni olgu, üçü nüks ve ikisi dirençli olgu idi. Hastaların sekizinde balgamda ARB negatif, 14‘ünde ARB pozitif idi. Tüberküloz hastaları ile kontrol grubu arasında ve yine hasta ve kontrol grubunda tedaviden önce ve tedavinin 2. ayında IL-6 dışında serum sitokin düzeyleri açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı (p<0.001 ve p=0.001 sırayla). Çok değişkenli analizde olgunun dirençli olması TH1 yanıtında belirleyici faktör olarak bulundu (p=0.012). TH2 yanıtında belirleyici faktörler ARB olumluluğu ve olgunun dirençli olması idi (p=0.034 ve p=0.015). Serum sitokin düzeyleri tüberküloz hastalarında azalma veya artmadan çok değişen denge içindedir. Ayrıca hastalığın klinik durumu tedavi sırasında sitokin düzeylerini etkilemektedir.
