HÜSEYİN ÖZKAN, MUSTAFA KÜRKLÜ, SERKAN BİLGİÇ, YÜKSEL YURTTAŞ, VOLKAN KILINÇOĞLU, SERDAR TOKER, CEMİL YILDIZ, MAHMUT KÖMÜRCÜ, İBRAHİM YANMIŞ, SABRİ ATEŞALP, MUSTAFA BAŞBOZKURT
Medeniyet Medical Journal - 2009;24(1):16-21
Amaç: Glenohumeral instabilite teşhisi konularak, açık cerrahi ile bankart tamiri yapılan hastaların cerrahi yöntem ve klinik sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Materyal ve Metod: Omuz instabilite tanısı ile 92 hastaya GATA ortopedi kliniginde, sütur ankorlar kullanılarak açık Bankart tamiri uyguladık. Altı aylık rehablitasyonunu tamamlamış ve takipleri tam olarak yapılabilen toplam 68 hastanın fizik muayeneleri yapılmış ve son radyografileri değerlendirilmiştir. Hastaların hepsi erkekti. Hastaların cerrahi sırasındaki ortalama yaşı 24.55 (19-35) di. İlk çıkık yaşı değerlendirildiğinde 68 hastanın 42’sinde 20 yaşın altında, 25’inde 20 ile 30 yaş arasında, 1’inde ise 30 ile 40 yaşlan arasında ilk çıkık öyküsü vardı. İlk çıkık yaşı ortalama 19.5, çıkık sayısı ortalama 20.7 idi. Cerrahi sonrası ortalama takip süresi 30.7 (6-52) aydı. Bulgular: Hiç bir hastada rekürrens görülmedi. Olguların ortalama Rowe skoru 95.5 ti (80-100). Rowe’un bankart skorlamasına göre 60 hastada (% 88.2) mükemmel sonuç, 8 hastada (% 11.8) iyi sonuç elde edildi. Hiç bir hastada rekürrens ve başarısız sonuç yoktu. 13 hastamızda ortalama dış rotasyon kaybımız 7.46 0 idi. Tartışma: Glenohumeral instabilite tedavisinde amaç glenohumeral eklem hareketini kısıtlamadan instabilitenin önlenmesidir. Bu açıdan bakıldığında Bankart tekniği uygun bir tekniktir.
