SERKAN ÖZSOYLU, BAŞAK AKYILDIZ, ADEM DURSUN
Çocuk Acil ve Yoğun Bakım Dergisi - 2017;4(3):104-109
Amaç: Bir üniversite çocuk hastanesinde çalışan hemşirelerin tükenmişlik düzeyini ve ilişkili faktörleri belirlemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Yöntemler: Araştırma, Nisan-Mayıs 2017 tarihleri arasında Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Hastanesinde çalışan hemşireler arasında Maslach Tükenmişlik Ölçeği, Kısa Form-36 Yaşam Kalitesi Formu kullanılarak kesitsel bir çalışma şeklinde tasarlanmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılan 44 hemşirenin 14ü (%31, 8) çocuk yoğun bakım ünitesinde (ÇYBÜ), geri kalan 30u (%68, 2) ise diğer bölümlerde (servis ve poliklinik) çalışmaktaydı. %31, 8i 25-29 yaş, %31, 8i 30-34 yaş, %13, 6sı 35-39 yaş ve %22, 8i ≥40 yaşındaydı. Ortalama yaşları 30, 5±4, 7 yıl idi (en düşük 22 - en yüksek 46). Servis hemşirelerinin emosyonel rol güçlüğü skorları yoğun bakım hemşirelerine göre belirgin yüksekti (p=0, 039). Aynı zamanda yoğun bakım hemşireleri sosyal işlevsellik yönünden de servis hemşirelerine göre daha iyi durumda olduğu tespit edildi (p=0, 049). Yoğun bakım ünitesinde çalışmak kişisel başarıda azalmayı 2, 13 kat [odds oranı (OR) 2, 13, %95, güven aralığı (GA) 1, 21-3, 84] arttırırken, duyarsızlaşmayı 1, 8 kat (OR 1, 8, %95, GA 1, 07-3, 34) arttırdığı tespit edildi. Çoğul lojistik regresyon analizi ile yoğun bakım ünitesinde çalışmak yine kişisel başarıda azalmayı 2, 07 kat (OR 2, 07; %95, GA 1, 17-3, 74) arttırırken duyarsızlaşmayı, 1, 76 kat (OR 1, 76, %95, GA 1, 12-3, 21) arttırdığı tespit edildi. Sonuç: Yoğun bakım ünitelerinde çalışan hemşireler gerek stresli iş ortamı gerekse de yoğun çalışma temposu nedeniyle tükenmişlik sendromu açısından en riskli çalışan gruplarından birisidir. Bu nedenle ÇYBÜ hemşirelerinin belli aralıklarla değerlendirilip, elde edilen sonuçlara göre çalışma koşullarının iyileştirilmesi ve tükenmişlik sendromuyla baş etme yöntemleri konusunda eğitim verilmesi önerilebilir.
