GÖKHAN ÖZER, HATİCE ADIGÜZEL, ZEKİYE İPEK KATIRCI KIRMACI, NEVİN ERGUN
Journal of Surgery and Medicine - 2019;3(6):437-440
Amaç: Anormal glukoz metabolizmasının, anormal mitokondriyal fonksiyon ve nörodejeneratif süreçler ile potansiyel olarak ilişkili olduğu bilinmektedir. Çalışmanın amacı idiopatik Parkinson hastalığı (İPH) olan hastalarda insulin direnci ile yorgunluk, hastalık şiddeti ve motor yetersizlik ile ilişkisini incelemektir. Yöntemler: Çalışmaya üniversite hastanesine başvuran ve nörolog tarafından İPH tanısı alan toplam 50 hasta alındı. Hastaların demografik özellikleri (yaş, cinsiyet, boy, kilo, vücut kitle indeksi (VKİ) kaydedildi. Hastalar insulin direnci (IR) olup olmamasına göre iki gruba ayrıldı. İnsülin direnci olan grup, grup 1 (IR+) (n=30 (10 kadın, 20 erkek, yaş= 66, boy=169 cm, kilo=75 kg, VKI=26, 6 kg/m2 (medyan)), insulin direnci olmayan grup, grup 2 (IR-) (n=20 (8 kadın, 12 erkek, yaş=63, 5, boy=168 cm, kilo=75 kg, VKI=26, 95 kg/m2 (medyan)). İnsülin direncinin değerlendirilmesi için Homeostatic Model of Assessment-Insulin Resistance (HOMA-IR) testi yapıldı. Hastalık şiddeti Modified Hoehn-Yahr skalası ile, motor yetersizlik Birleşik Parkinson Hastalığı Derecelendirme Ölçeği (MDS-UPDRS) skalası ile, yorgunluk ise Yorgunluk Etki Ölçeği ile değerlendirildi. Bulgular: MDS-UPDRS skorları IR (+) ve IR (-) olan İPH hasta grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık gösterdi (P=0, 034). Modifiye Hoehn - Yahr (P=0, 300) ve FSS (P=0, 147) skorları açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmadı. Sonuç: Bu çalışma, İPH hastalarında IR’nin hastalık şiddeti için bir rolü olabileceğini düşündürmektedir. İPH’li hastalarda insülin direnci sorgulanmalı ve tedavi ve rehabilitasyon programında düşünülmelidir.
