EBRU ŞAHİN, MELTEM BAYDAR, ÖZLEM EL, GÖZDE ÖZCAN SÖYLEV, BERRİN AKGÜN AKPINAR, ÖZLEM ŞENOCAK, ÖZLEN PEKER
Neurological Sciences and Neurophysiology - 2012;29(3):458-466
Amaç: İnme, yetişkinlerdeki özürlülük nedenleri arasında önemli bir yer tutmaktadır. İnme sonrası hemipleji gelişen hastalarda ayakta durma ve yürüme ile ilgili sorunlar vardır ve denge bozulmuştur. Omuz subluksasyonu da hemiplejik hastalarda oldukça sık rastlanan bir problemdir ve bu sorunda omuz askılarının kullanımı geleneksel bir yöntemdir. Bu çalışmanın amacı hemiplejik hastalarda omuz askısı kullanımının denge üzerine olan etkisinin araştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Anabilim Dalımız inme polikliniğinde takip edilen 23 hasta dahil edildi. Hastaların fonksiyonel özürlülük durumu Brunnstrom evrelemesi, Fonksiyonel Ambulasyon Skalası, Rivermead Mobilite İndeksi ve Fonksiyonel Bağımsızlık Ölçütü ile değerlendirildi. Denge, klinik olarak Berg Balans Skalası ile değerlendirildi. Denge ölçümleri Kinestezik Beceri Eğitim cihazı ile yapıldı ve ölçümler hemiplejik tarafa omuz askısı takılarak tekrarlandı. Bulgular: Çalışmaya alınan 23 hastanın yaş ve inme sonrası geçen süre ortalaması sırası ile 53, 91±11, 34 yıl ve 3, 65±1, 69 ay idi. Berg Balans Skalası ortalaması ise 39, 60±9, 39 olarak bulundu. Hastaların Kinestezik Beceri Eğitim cihazı ile yapılan denge ölçümlerinde omuz askılı ölçümlerin istatistiksel olarak anlamlı olmak üzere daha iyi olduğu görüldü. Sonuç: Çalışmamızda omuz askısının denge üzerine olan olumlu etkisi erken dönemde ve özellikle brunnstrom evresi daha düşük olan hastalarda gösterilmiştir.
