SEVGİ ÖZDEN, ALPASLAN MAYADAĞLI, ZERRİN ÖZGEN, HAZAN BAYRAKTAR, BERRİN YILMAZ, NURAL ÖZTÜRK, MAKBULE EREN
Southern Clinics of Istanbul Eurasia - 2005;16(2):76-81
İntrakaviter brakiterapi serviks kanseri tedavisinin standart bir parçasıdır. Ancak uygulama şekli, fraksiyon sayısı ve dozları konusunda henüz bir fikir birliği bulunmamaktadır. Literatürde geleneksel olarak A noktasında verilen dozlar bildirilmektedir. Bu çalışmanın amacı A noktalarındaki geometriye bağlı değişiklikleri ve bu noktanın doz belirlemedeki uygunluğunu ve yeterliliğini araştırmaktır. Ayrıca kliniğimizdeki uygulama yöntemine göre rektum komplikasyon oranlarını belirlemektir. Haziran 1998-Haziran 2002 tarihleri arasında kliniğimizde yüksek biyolojik efektif doz‘la (BED) (>110 Gy) tedavi edilen ve 12 aydan daha uzun süre izlenen 59 hasta retrospektif olarak incelendi. Sağ ve sol A noktalarının doz farklarının ortalaması 2.93 Gy (SD 5.93), medianı 149 cGy (4-4485 cGy) olarak bulundu. Hastaların sağ ve sol A noktaları arasındaki farkların değişim katsayıları ortalaması ve medianı sırasıyla %13.2 (SD 2.3) ve 8.5 Gy (0.2-110) olarak hesaplandı. Fraksiyonlar arası süre ortalama 8.6 gün (SD 5), fraksiyon dozlarının ortalaması 601.8 cGy (SD 143 cGy), medianı 625 cGy (230-1125) idi. Seçilen referans izodozuna göre intrakaviter rektum dozu 1620 cGy (SD 584.9), median 1586 cGy (479-3286) olarak hesaplandı. Rektal komplikasyon gelişen 10 hastada (%16.9) ortalama total BED değeri ve intrakaviter rektum dozu sırasıyla 144.5 Gy (SD 11), 1838 cGy (SD 506) idi. Komplikasyonsuz hastalarla arasında istatistiksel anlamlı fark bulunmadı. A noktası doz seçiminde yol gösterici olmakla beraber yeterli değildir. Rektum dozlarının göz önüne alınmasının komplikasyon riskini azaltacağı düşünülebilir. Hastalarımızın BED değerleri düşük olmamasına rağmen komplikasyon oranı yüksek değildir. Bu durumun nedenlerinden biri kişilerin radyasyona farklı duyarlılıkları olabilir.
