İRFAN YAVAŞOĞLU, ADİL COŞKUN, İBRAHİM METEOĞLU, VAHİT YÜKSELEN, GÜRHAN KADIKÖYLÜ, ZAHİT BOLAMAN
Meandros Medical and Dental Journal - 2010;11(2):35-37
Çölyak hastalığı (ÇH) çevresel faktörün (gliadin) oluşturduğu bilinen tek otoimmun bozukluktur. Son yıllarda olguların %40‘ında transaminaz yüksekliklerinin görülebileceği bildirilmektedir. On yedi yaşında bayan olgu 5 yıldır olan halsizliğinin son 6 aydır artması şikayeti ile başvurdu. Diyare ve dispeptik yakınmalar tariflemiyordu. Muayene, solukluk dışında normaldi. ALP: 1026 IU/L (kemik kaynaklı), AST: 50 IU/L, ALT: 71 IU/L, GGT: 52 IU/L, total bilirubin 1.93 mg/dL, direkt bilirubin 1,34 mg/dL, Anti HBs, HBsAg, Anti HCV, HAV Ig M negatif, hemoglobin: 7.7 gr/dl, ferritin: 2.92 ng/ml idi. Magnetik rezonans görüntüleme ile kolanjiopankreotikografisi normal, DEXA vertebral ölçümde T skoru: -5, Z skoru: -4.7 idi. Endomisial antikor (EMA) Ig A, anti Gliadin antikor IgA >200 RU/ml (>50 pozitif) ve Anti-Gliadin antikor IgG 61.5 RU/ml pozitifti. Karaciğer biyopsisisinde parankimde fokal spoty nekroz ve kolestaz bulguları vardı. Endoskopik duodenal biyosisinde villuslarda atrofi, yüzey epitelyimunda yoğun intraepitelyal lenfosit varlığı, immunhistokimyasal boyamada intraepitelyal lenfositlerin CD3 ve CD8 ile diffüz boyandığı, CD4 ve CD20 ile az sayıda lenfositin pozitif boyandığı gözlendi. Bulgular ÇH modifiye Marsh klasifikasyonuna göre Tip 3B ile uyumluydu. Olguya biyopsi ve antikor değerlendirmesi ile ÇH tanısı kondu. Glutensiz diyet başlandı. Tedavinin birinci ayında ALP (büyüme çağında olgu) yüksekliği dışında AST, ALT, GGT, bilirubin değerleri normal sınırlarda saptandı. Sonuç olarak karaciğer fonksiyon testi yüksekliğinin ayırıcı tanısında diyare olmasa da ÇH düşünülmelidir.
