NİLGÜN ŞİMŞİR ATALAY, NURAY AKKAYA, FÜSUN ŞAHİN
The Anatolian Journal of Clinical Investigation - 2012;6(2):113-116
Bu çalışmada Elektronöromiyografi (ENMG) tetkiki yapılan hastaların ENMG tanılarının klinik ön tanıları ile uyum oranının araştırılması amaçlandı. ENMG sonuç raporları retrospektif olarak incelendi. Raporlar klinik ön tanı ve ENMG tanılarına göre sınıflandırıldı. Raporlarda hasta adı, yaşı, cinsiyeti, klinik ön tanı ve ENMG tanısı bilgileri mevcuttu. Yaş ortalaması 46,8±10,5 (17-81) yıl olan 820 hastanın (225, %27,4 erkek; 595, %72,6, kadın) ENMG raporu incelendi. Raporların tamamında klinik ön tanı belirtilmişti. Klinik ön tanıların 535 (%65,3) raporda karpal tünel sendromu, 114 (%13,9) raporda periferik sinir yaralanması, 78 (%9,5) raporda ulnar tuzak nöropati, 68 (%8,3) raporda polinöropati, 25 (%3) raporda radikülopati olduğu saptandı. ENMG sonucunda 327 (%39,8) incelemede sonuçlar normal olarak değerlendirilmişti. ENMG sonucuna göre en sık tanının karpal tünel sendromu (n=313, %38,1) olduğu, takiben sırasıyla periferik sinir yaralanması (n=101, %12,3), ulnar tuzak nöropati (n=41, %5), polinöropati (n=32, %3,9) ve radikülopati (n=7, %0,9) olduğu saptandı. KTS için hastaların %56,1’inde, ulnar tuzak nöropati için %50’sinde, periferik sinir yaralanması için %86,8’inde, polinöropati için %36,8’inde, radikülopati için %28’inde klinik ön tanı ile ENMG tanıları uyumlu idi. Hastaların ENMG öncesinde ayrıntılı klinik muayenesinin yapılarak, fizik muayene bulguları ve klinik ön tanılar hakkında ENMG yapacak hekimin bilgilendirilmesi ENMG’nin daha efektif kullanılmasını sağlayabilir. (Anatol J Clin Investig 2012;6(2):113- 116)
