Türk Medline
Dokran

KURU GÖZ SENDROMLU HASTALARDA GÖZYAŞI OSMOLARİTE ÖLÇÜMÜNÜN SCHİRMER TESTİ VE GÖZYAŞI KIRILMA ZAMANI İLE İLİŞKİSİ

ULVİYE YİĞİT, FURKAN KIRIK, YUSUF EVCİMEN, AHMET AĞAÇHAN

Medical Journal of Bakırköy - 2013;9(2):73-77

SB Bakırköy Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Göz Hastalıkları Kliniği, İstanbul

 

Gereç ve Yöntem: Yeni tanı konmuş 30 kuru göz hastası ile aynı yaş ve cinsiyete sahip 30 sağlıklı gönüllü prospektif olarak çalışmaya dahil edildi. Katılımcıların tümüne tam oftalmolojik muayene yanı sıra Schirmer testi ve GKZ testleri yapıldı. Gözyaşı osmolaritesi ölçümleri, ön muayenenin yapıldığı gün sonrasında farklı bir günde TearLab osmolarite cihazı (TearLab Corporation, San Diego, CA, USA) ile yapıldı. Sonuçlar, istatistiksel olarak değerlendirildi. Bulgular: Kontrol ve KGS gruplarının yaş ortalamaları, cinsiyetleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmadı (p<0.05). KGS Grubunun Schirmer testi ve GKZ ölçüm ortalamaları kontrol grubundan istatistiksel olarak anlamlı ölçüde düşüktü (p=0.0001). Gözyaşı osmolaritesi ölçümü ortalamaları kontrol grubundan anlamlı ölçüde yüksek bulundu (p=0.0001). KGS grubunda sonuçlar kendi içinde değerlendirildiğinde Schirmer Testi değerleri ile GKZ değerleri arasında pozitif yönde korelasyon bulundu (r=0.626, p=0.0001). Schirmer testi değerleri ile gözyaşı osmolaritesi ölçümleri arasında negatif korelasyon gözlendi (r=-0.414 p=0.008). GKZ değerleri ile gözyaşı osmolaritesi değerleri arasında yine negatif yönde istatistiksel olarak anlamlı ilişki gözlendi (r=-0.378 p=0.015). Sonuç: KGS tanısında gözyaşı osmolaritesi ölçümü, Schirmer ve GKZ testleri arasında fark olmadığı sonucuna varıldı.