HALİL YAZGI, M HAMİDULLAH UYANIK
İnfeksiyon Dergisi - 2009;23(3):141-149
Lyme borreliyozu (LB) Avrupa ve Kuzey Amerika‘da kene kaynaklı infeksiyonlar içinde en sık görülenidir. Lyme borreliyozu hastalığının etkeni olan Borrelia burgdorferi Spirochaetaceae familyasında yer alan gram-negatif, mikro-aerofilik bir bakteridir. Borrelia burgdorferi‘ye bağlı oluşan infeksiyonlarda dermatolojik, nörolojik, kardiyak ve kas-iskelet sistemi ile ilişkili bozukluklar ortaya çıkar. Lyme borreliyozu tanısı klinik bulgu ve mikrobiyolojik testlerle konur. Mikrobiyolojik testler direkt ve indirekt tanı yöntemlerini kapsar. Direkt tanı yöntemlerinde etkenin kendisi veya nükleik asidi araştırılırken (direkt mikroskobik inceleme, kültür ya da PCR) indirekt tanıda konakta serolojik olarak antijen veya antikor varlığı araştırılır (ELISA, IFA, Western Blot). ELISA B. burgdorferi tanısında en sık kullanılan testtir. Lyme borreliyozu tanısı öykü, fizik muayene bulguları, risk faktörleri, ve laboratuvar bulgularının birlikte değerlendirilmesi sonucu konulmalıdır. Birinci dönem olgularda serolojik testler tanı için çok gerekli olmamasına karşılık ikinci ve üçüncü dönem olgularda klinik bulguların yanısıra laboratuvar bulguların bulunması gereklidir. Klinik bulgular olmadan yapılacak testler yanılgılara yol açabilir. Klinik bulgular var ise bu bulguların hangi evreye ve hangi sistemle ilişkili olduğuna bakarak uygun testlerle klinik tablonun doğrulanması uygundur.
