ADNAN AYVAZ, DİLARA İÇAĞASIOĞLU, NAİM NUR, SELMA ÇETİNKAYA, ARZU BAYSAL
Meandros Medical and Dental Journal - 2009;10(1):3-5
AMAÇ: Mantar zehirlenmesi çocukluk çağında önlenebilir ve yüksek mortaliteli bir zehirlenme nedenidir. Doğadan toplanan mantarlar yöresel alışkanlıklarla besin maddesi olarak bazen bilinçsizce tüketilmektedir. Görüntü, tat ve kokularıyla zehirli olan ve olmayan mantarların ayrımlarını sağlayacak tipik özellikler yoktur. GEREÇ ve YÖNTEMLER: Bu çalışmada Mayıs 2005 ile Haziran 2008 tarihleri arasında Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi çocuk acil servisine başvuran, mantar zehirlenmesi tanısı alan 79 çocuk hasta retrospektif olarak incelenmiştir. Mantar zehirlenme olguları cinsiyet, yaş, başvuru zamanı, latent fazın süresi, klinik ve laboratuar bulguları, hastanede kalış süreleri ve prognozları açısından değerlendirildi. BULGULAR: Olgularımızın %29,1‘i yedi yaş ve altında, 33‘ü kız (%41.7), 46‘sı erkekti (%58.2) ve %59,4‘ü yaz aylarında başvurmuştu. Başvuru anında gastrointestinal belirtiler %70,8‘inde, nörolojik bulgular %17,7‘sinde, dermatolojik bulgular %11,3‘ünde ön plandaydı. Hastaların %86‘sında zehirlenme belirtileri ilk bir saat içinde başlamış ancak hiçbirinde karaciğer yetmezliği bulguları görülmemiştir. Tedavide gastrointestinal lavaj, aktif kömür verilmesi, zorlu diürez gibi geleneksel eliminasyon yöntemleri ve IV penisilin G uygulanmıştır. Olguların hastanede kalış süreleri ortalama üç gündür. SONUÇ: Hastaların hiç birinde hemoperfuzyon veya plazmafereze gerek olmamış ve hepsi sekelsiz taburcu edilmiştir. Çocukluk çağında mantar zehirlenmeleri fatal seyirli olabileceği için bütün mantar zehirlenmesi olguları karaciğer böbrek yetmezliği ve koagulasyon bozuklukları açısından ciddi ele alınmalı ve bölgesel özellikler göz önünde bulundurulmalıdır.
