AYÇA BİLGİNOĞLU
Kafkas Tıp Bilimleri Dergisi - 2018;8(3):165-171
Amaç: Metabolik sendrom (MS), kronik böbrek hastalığının ilerlemesinde önemli bir risk faktörüdür. Tiyazolidindionlar (TZDs) muhtemelen MS’de renovasküler koruma sağlar. Bununla birlikte, yüksek sükroz başlangıçlı MS’de pioglitazonun böbreğe ait oksidatif stres üzerine etkisinin açıklanmasıyla ilgili çalışmalar devam etmektedir. Bu çalışmanın amacı pioglitazonun MS’li sıçanların böbreklerindeki oksidatif stres belirleyicileri üzerine etkisinin incelenmesidir. Materyal ve Metot: Çalışmada erkek Wistar türü sıçanlar (200250 g ağırlıkta) kullanıldı. Onlar kontrol grup, MS grup (935 mM sükroz içme sularına katılarak) ve pioglitazon uygulanmış MS grup (MSP); MS grubun 18. haftasından başlayarak 2 hafta pioglitazon (30 mg/kg/ gün, gavajla) uygulandı. Aspartate amino transferaz (AST), laktat dehidrojenaz (LDH), toplam oksidan durum (TOS), toplam antioksidan durum (TAS) seviyeleri ticari kitler kullanılarak ölçüldü. Tiyobarbitürik asit reaktif maddeler (TBARS), indirgenmiş glutatyon (GSH), üre, ürik asit and kreatin ölçüldü. Tiyoredoksin 1 (TRX1) düzeyi sitoplazma ve hücre zarında western blot ile ölçüldü. TRX1 aktivitesi sitoplazma ve hücre zarında ticari kit kullanılarak öçüldü. Bulgular: Kontrol sıçanları ile karşılaştırıldığında, sükroz ile beslenmiş olan sıçanlar abdominal obezite, insulin direnci, hiperinsülinemi, ve hipertrigliseridemi içeren MS’nin bir çok özelliğini göstermiştir. Bunun yanında, MS’de değişmiş olan AST, LDH, TOS, TAS, TBARS, GSH, üre, ürik asit and kreatin, TRX1 aktivitesi ve protein düzeyleri pioglitazon uygulamasıyla kontrol seviyelerine dönmüştür. Sonuç: Pioglitazon, MS’li sıçanların böbreklerinde artmış olan oksidatif stresi azaltmıştır.
