Türk Medline
Dokran

PROKSİMAL FEMUR GEOMETRİSİNİN KEMİK MİNERAL ÖLÇÜMÜ BAĞLAMINDA MATEMATİKSEL MODELLENMESİ

MESUT TAŞTAN, ÖZGÜR ÇELİK, GERHARD-WİLHELM WEBER, BÜLENT KARASÖZEN, FEZA KORKUSUZ

Joint Diseases and Related Surgery - 2006;17(3):128-136

Department of Mathematics, University of Texas, Arlington, USA

 

Amaç: Kemik mineral yoğunluğu, çift enerjili X-ışını soğurma cihazı ile ölçüldüğünde kalça kemiği kırığının temel belirleyicilerinden biridir. Önceki çalışmalarda, araştırmacılar kalça ekseni ve uyluk kemiği boynunun uzunluğunu kırılma riskinin habercileri olarak görmüşlerdir; uyluk kemiği boynunun genişliği dikkate alınmamıştır. Bu çalışmada, analitik model ve sayısal testler kullanılarak, yoğunluk, uzunluk ve genişlik arasındaki çeşitli işlevsel ilişkiler değerlendirildi. Gereç ve yöntem: Çalışmaya, yaşları 18-25 arasında değişen, sağlıklı 58 üniversite öğrencisi katıldı. Kemik mineral yoğunluğu, 30° dış, 15° dış, doğal 0°, iç 15° ve iç 30° dönme pozisyonlarında çift enerjili X-ışınları kullanılarak ölçüldü. Her pozisyonda uyluk kemiği boyun uzunluğu ve genişliği ölçüldü. Üç matematiksel model geliştirildi ve değerlendirildi. Asgari kare parametre tahmini kullanıldı ve üç matematiksel modelin hataları değerlendirildi. Bulgular: Doğrusal matematiksel modeller, kırık riskinin değerlendirilmesinde uyluk kemiği boyun genişliğinin önemini ölçümlerle göstermiştir. Sonuç: Bulgularımız, uygun formül kullanıldığında, femur boynu genişliğinin önemli olduğunu ve kırık için bir risk faktörü sayılması gerektiğini göstermektedir.