Türk Medline
Dokran

RENAL TRANSPLANTASYONDA VASKÜLER KALSİFİKASYON BELİRTEÇLERİNİN PROSPEKTİF DEĞERLENDİRMESİ

BİLGE KARATOY ERDEM, VURAL TANER YILMAZ, GÜLTEKİN SÜLEYMANLAR, AYHAN DİNCKAN, HALİDE AKBAS

Türk Klinik Biyokimya Dergisi - 2020;18(3):121-128

Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı, Antalya, Türkiye

 

Amaç: Bu araştırmada renal transplant alıcılarında, renal transplant öncesi ve sonrası dönemde vasküler kalsifikasyonun inhibisyonu ve aktivasyonu ile ilişkili biyobelirteçlerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Hastalar ve Yöntemler: Canlı donörden renal transplantasyon yapılan 35 hasta araştırmaya dahil edildi. Plazma 1,25-dihidroksivitamin D3, serum 25-hidroksivitamin D, kalsiyum, fosfor, inorganik pirofosfat (PPi), osteoprotegerin (OPG), alfa-2 heremans-schmid glikoprotein (Fetuin-A), alkalen fosfataz (ALP), kemik morfojenik protein-2 (BMP-2), kreatinin, paratiroid hormon (PTH) seviyeleri, transplantasyondan hemen önce ve 6 ay sonra analiz edildi. İstatistiksel analizler için SPSS 20.0 programı kullanıldı. Bulgular: Bu araştırma renal transplant alıcılarında D vitamini eksikliğinin greft fonksiyonundan bağımsız olarak devam ettiğini bildirmiştir. Düşük D vitamini seviyelerine rağmen, greft fonksiyonunun düzelmesiyle aktif D vitamini formu artmıştır. Ayrıca greft fonksiyonunun düzelmesiyle PPi ve Fetuin-A düzeylerinin arttığı, OPG ve ALP düzeylerinin ise azaldığı gözlemlenmiştir. Sonuç: Serum biyobelirteçleri, renal transplant alıcılarında vasküler kalsifikasyonun önemli göstergeleri olarak hizmet edebilir. Kronik böbrek hastalarında kalsifikasyon sürecinde aktivatör olarak rol oynadığı düşünülen serum OPG ve ALP düzeylerindeki artış, kalsifikasyonun erken tespitinde faydalı olabilir. Renal transplantasyondan sonra zamana bağlı değişiklikleri değerlendirmek için daha büyük ölçekli çalışmalara ihtiyaç vardır.