FATMA EREN ÖNGÜR, HÜLYA EROLÇAY, LALE YÜCEYAR, CEM SAYILGAN, MURAT ÖNGÜR, AHMET DEMİRKAYA
Göğüs Kalp Damar Anestezi ve Yoğun Bakım Derneği Dergisi - 2010;16(1):16-22
Bu çalışmada, tek akciğer ventilasyonu (TAV) sırasında basınç kontrollü (PCV) ve volüm kontrollü ventilasyon modunun (VCV) arteryel oksijenlenme, solunum dinamikleri ve hemodinami üzerine etkileri karşılaştırılırken “recruitment”ın arteryel oksijenlenme üzerine etkisi ve modların “recruitment”ın bu etkisi üzerine katkısı araştırıldı. Çalışma, torakotomi uygulanan 30-60 yaş arası, ASA I-II sınıfı 30 hastada yapıldı. Olgular, TAV’a geçildikten sonra rasgele, iki gruba ayrıldı. Grup 1’de TAV’a geçildikten sonra PCV uygulandı ve yarım saat sonra VCV’ye geçildi. Grup 2’de ise TAV’a geçildikten sonra VCV uygulandı ve yarım saat sonra PCV’ye geçildi. Çift-akciğer ventilasyonuna son modla devam edildi. Cerrahi işlem bittiğinde, her iki akciğere 40 cm H2O basınç ve 5-40 sn süre ile “recruitment” uygulandı. Ameliyat sırasında 5 dönemde PaO2, PaCO2, pik hava yolu basınçları (PIP), ortalama hava yolu basınçları (Pmean), dinamik kompliyans (Cdyn), kalp atım hızları (KAH) ve ortalama arter basınçları (OAB) kaydedildi. TAV’a geçildiğinde VCV ile PIP ve Pmean artarken, PCV uygulandığında PaO2 daha yüksekti (p<0.05). “Recruitment” sonrası PaO2, anlamlı olarak arttı (p<0.05), ancak iki grup arasında fark bulunmadı. Hava yolu basınçlarının yükseldiği dönemlerde Cdyn azaldı. Sonuç olarak, PCV’nin TAV’da koruyucu ventilasyon stratejisi olarak uygulanabileceğini düşünmekteyiz. Ancak, FEV1’leri normal olguların dahil edildiği bu çalışmada, her iki ventilasyon modunun “recruitment”ın arteryel oksijenlenmeyi arttırıcı etkisi üzerine katkıları arasında fark bulunmamıştır.
