Türk Medline
Dokran

ÜNİVERSİTE HASTANESİNDE TEMELYAŞAM DESTEĞİ VE DEFİBRİLASYON KURSU SONUÇLARININ DEĞERLENDİRİLMESİ

M NİL KAAN, İBRAHİM KURT, FERAY GÜRSOY

Meandros Medical and Dental Journal - 2010;11(3):1-7

Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyon AD, AYDIN, TÜRKİYE

 

AMAÇ: Hastanemizde kardiyopulmoner arreste tanık olan sağlık personelinin, resüsitasyon ekibi gelinceye kadar, temel yaşam desteğine başlaması ve gerekiyorsa defibrilasyonu yapabilme becerisini kazandırmak amacıyla öncelikle doktorların, hemşirelerin katıldığı, temel yaşam desteği ve defibrilasyon kursu yapıldı. Bu araştırmanın amacı kursa katılanların beceri kazanma düzeyleri değerlendirmek, önceden KPR eğitimi alanlarla almayanlar arasında ve meslek grupları (doktorlar ile hemşireler) arasında fark olup olmadığını araştırmaktır. GEREÇ ve YÖNTEM: Avrupa Resüsitasyon Konseyinin 2005 yılında yayınladığı resüsitasyon kılavuzuna uygun olarak teorik ders ve pratik uygulamalardan oluşan temel yaşam desteği ve defibrilasyon kursunda bilinç kontrolü, yardım çağırma, solunum ve dolaşımın kontrolü; göğüs kompresyonu; ventilasyon ve defibrilasyon uygulamaları yapıldı. Kursun sonunda katılımcıların beceri kazanımları 20 basamaktan oluşan forma göre değerlendirildi. Katılımcıların daha önceden resüsitasyon kursu alıp almadıkları ve meslekleri kayıt edildi. BULGULAR: Kursa 64’ü doktor, 27’si hemşire toplam 106 kişi katıldı. Kırkbir katılımcı (% 38,7) tüm basamakların doğru ve sırasında yaptı. Katılımcıların % 81,1’i bilinç kontrolü, yardım çağırma, solunum ve dolaşımın kontrolü, % 84’ü göğüs kompresyonu, % 66’sı ventilasyon, % 73,6 defibrilasyon grubundaki basamakları doğru olarak yaptı. Doktorların ve hemşirelerin başarı oranları arasında anlamlı fark bulunmadı. Kursa katılanların % 1,9’u son bir yıl içinde temel yaşam desteği ve defibrilasyon kursuna katılmıştı, % 33’ü hiç resüsitasyon kursuna katılmamıştı. SONUÇ: Temel yaşam desteği ve defibrilasyon kurslarından sonra yapılan değerlendirmede, katılımcıların başarısı yeterli bulundu. Katılımcılar arasında son bir içinde temel yaşam desteği kursuna katılanları oranının çok düşük olması, hastanemizdeki sağlık personelinin kardiyopulmoner resüsitasyon eğitimindeki eksikliğini yansıtmaktadır. Hastane yönetiminin eğitim materyali ve organizasyon desteği ile eğitimin süreklililiğinin sağlanmasının gerekli olduğunu düşünüyoruz.