ÖZGÜR DEMİR
Van Tıp Dergisi - 2019;26(1):34-38
GİRİŞ ve AMAÇ: Meningosel/meningomyelosel medullaspinalisin en sık saptanan malformasyonudur. Bu çalışmada, meningosel/meningomyelosel tedavisi konusunda klinik deneyimler raporlanarak bu gibi patolojiye sahip hastalara sonraki yaklaşımlarda yardımcı olmak amaçlanmıştır. YÖNTEM ve GEREÇLER: 2013 ile 2017 yılları arasında kliniğimizde lumbosakral meningosel/meningomyelosel tanısıyla opere edilen 36 yenidoğan hastası retrospektif olarak incelenmiştir. Çalışmada; uygulanan cerrahi teknikler, eşlik eden patolojiler, nörolojik ve fizik muayene bulguları, karşılaşılan komplikasyonlar gibi veriler incelenip raporlanmıştır. BULGULAR: Hastaların 6’ sında (%16.7) meningosel, 30’ unda (%83.3) ise meningomyelosel saptandı. Meningomyeloselli hastalarda kız sayısı (%63.3) fazla olarak tespit edildi. Nörolojik defisit meningomyeloselli hastalarda yüksek oranda (%90) tespit edildi. Hidrosefali hem meningoselli hem de meningomyeloselli (%50, %46.7) hastalarda çok sık eşlik eden patolojiydi. Kese eksizyonu sonrası gelişen sekonder hidrosefali için en önemli klinik bulgu meningoselli hastalar için baş çevresinde artış iken meningomyeloselli hastalar için ise insizyon alanından BOS sızıntısı idi. Hidrosefali tedavisinde en sık ventriküloperitoneal şant (%70.6) kullanıldı. Ventriküloperitoneal şant takılan meningomyeloselli hastanın %11.1’ inde şant enfeksiyonu gelişti. En sık etken Staphylococcus epidermidis olarak tespit edildi (%75). TARTIŞMA ve SONUÇ: Hidrosefali meningosel/meningomyeloselli hastalarında tespit edilen en sık patolojiydi. Hidrosefali tedavisinde ventriküloperitoneal şant en sık kullanılan teknikti. Şant enfeksiyonu operasyon öncesi kesesi intakt olmayan hastalarda gelişti. Bu nedenle bu hastalarda öncelikle eksternal şant ile BOS sterilizasyonun sağlanması daha sonra internal şant operasyonu yapılması daha uygun bir tedavi seçeneği olabilir.
