YILDIZ TEZEL BAYDAR, YILDIRIM BEYAZIT GÜLHAN, AYSUN DANAYİYEN
Online Türk Sağlık Bilimleri Dergisi - 2020;5(1):93-105
Amaç: Uzmanlık öğrencisi hekimlere, çalıştıkları eğitim kurumlarının birim sorumluları tarafından, göreve başlama-larını takiben bir rehber eğitim sorumlusu tayin edilmekte-dir. Bu çalışmada uzmanlık öğrencisi hekimlerin mentorle-rini nasıl algılandıkları tespit edilip, öz-yeterlilikleri ile ilişkisinin saptanması amaçlanmıştır. Materyal ve Metot: Bu araştırmanın evrenini İzmir İli Ege Üniversitesi Hastanesi, İzmir Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi ve İzmir Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde çalışan uzmanlık öğrencisi hekimler oluştur-muştur. Sayısı bilinen evrenden örneklem hesaplanmış 436 öğrenci hekime ulaşılabilmiştir. Uzmanlık öğrencisi hekim-lerin mentorluk algılarını ve öz-yeterliliklerini ölçmek için veri toplama aracı olarak anket yöntemi kullanılmıştır. Veri SPSS 22.0 paket programı ile analiz edilmiştir. Bulgular: Eğitim araştırma hastanesi doktorlarında mentorluk ölçeği toplam skoru, kabul-onay alma skoru, danışmanlık fonksiyon skoru, kendiniz ifade etme skoru üniversite hastanesi doktorlarından anlamlı olarak daha yüksektir (p<0, 05). Mentorluk ve öz-yeterlilik ölçeklerinin arasında uygulanan korelasyon analizine göre, mentorluk alt faktörü rol model alma ile öz-yeterlilik ölçeğinin dav-ranışa başlama haricinde diğer alt faktörler arasında korela-syon olduğu tespit edilmiştir. Sonuç: Bu çalışmada, sıkıntı karşısında ısrar (öz-yeterlik) ile koçluk ve kabul ve onay (mentorluk) arasında-ki ilişkiler tespit edildi. Hekim asistanlarının sosyal or-tamındaki olumlu rol modellerinden yararlanarak belki bir davranış başlatmadıkları, fakat davranışı sürdürmenin sağlandığı görülmüştür.
